Een metamorfose van sociaal onbeholpen classicus in spe tot sociaal onbeholpen Veteraanziener, in onbegrijpelijke taal weergegeven
– Wouter van Gorp
Dit wanavontuur begon voor mij allemaal op zondag 18 oktober, toen ik ’s avonds een mailtje binnen kreeg van Esmée, via het Soda, met daarin de open uitnodiging aan alle sodales om mee te doen aan de heropleving van toneelvereniging Moira met de feel-good-tragedie Antigone van ene meneer Sophokles. De acteur in mij, een walgelijk vadsige egocentrische alcoholist met het onbedwingbaar verlangen Louis te worden genoemd (veruit mijn minst aangename persoonlijkheid), werd wakker en dwong mij om direct een mailtje terug te sturen bij wijze van opgave.
De daaropvolgende dagen mijmerde ik meer over toneel dan over de zeer belangrijke kwestie wie de beste kapitein van de Enterprise is: Kirk of Picard*. Zo links en rechts om mij heen merkte ik nog andere enthousiaste lieden op en dat deed mij deugd. Een aardige tijd later kregen alle spelers die zich hadden opgegeven het bericht dat er audities zouden komen, al snel gevolgd door digitaal toegezonden auditieteksten.
Toen moest ik kiezen voor welke rol ik auditie wilde gaan doen: Teiresias of Kreon, blinde gek of koppige ezel… De acteur in mij, Louis, koos toch liever de gave bijrol Teiresias dan de zware hoofdrol Kreon en had er ook meer vertrouwen in dat ik die rol zou kunnen spelen. Zo af en toe maakt Louis goede keuzes en dat vieren we dan samen uitbundig.
Nu ik mijn keus had gemaakt, besloot ik wat snelle en ondegelijke research uit te voeren naar de persoon Teiresias, op Wikipedia natuurlijk**. Ik kwam er al snel achter dat Teiresias zeven generaties oud is, tijdens zijn periode als vrouw ook als prostituee aan de slag ging, en daarnaast ook nog wat kinderen baarde. Vooral dat prostitueegedeelte strookte niet echt met mijn van tevoren opgebouwde beeld van deze “eerbiedwaardige” ziener.
Gemakkelijkheidhalve besloot ik dat deel maar gewoon uit mijn interpretatie van de rol te houden; naar mijn weten moest de opvoering immers ook voor kinderen toegankelijk blijven.
De dag van de audities naderde en voordat ik het idee had goed en wel gereed te zijn, bevond ik me in een klein lokaal met alle andere mensen die het onbedwingbaar verlangen hadden een oude Griek te imiteren. Die dag zag ik heel wat mooie audities en talent: het intense spel van Annet als Antigone, Thijs als de donderende Kreon, Sofie met haar dramatische (in de goede zin van het woord) Eurydike, stuk voor stuk mooi gespeeld. En toen moest ik. Met een blinddoek om. En een dweil [red.: het betrof een (vloer)trekker] in mijn hand. Lights, camera, failure!
Na braaf vijf minuten lang over dood en verderf te bazelen, zonder ook maar te zien op wie ik me nou precies richtte, deed ik mijn blinddoek af om angstig de reacties te peilen. Die waren vreemd genoeg positief. Blijkbaar achtte men mij wel in staat een blinde, dementerende onheilsprofeet te spelen.
Nu zijn we al weer een maand of drie verder en zijn we gepassioneerd bezig met de repetities voor dit prachtige stuk. Er wordt gelachen, gehuild, en zo links en rechts een Thebaanse edelman gedood: good times…
Over anderhalve maand zijn de opvoeringen en naast repeteren, repeteren en repeteren, is het enige wat ik als ziener kan doen offervlees op de altaren leggen en hopen dat de Toneelgoden ons gunstig gezind zullen zijn.
* Eigenlijk is dit evident: Picard is een veel betere kapitein. Wat hij mist aan haar, maakt hij goed in het vermogen Shakespeare te citeren. ** Uncyclopedia, de variant op Wikipedia, voor mensen die het niet zo nauw willen nemen met feiten en objectiviteit, heeft jammerlijk genoeg geen artikel over Teiresias.